Οι σύγχρονες μεθόδοι καλλιέργειας δεν είναι ιδιαίτερα φιλικές προς τις μέλισσες.
Για να καλύψουν τις βασικές θρεπτικές τους ανάγκες, χρειάζονται μεγάλη ποικιλία τροφών. Σε περιοχές όπου επικρατεί μία μόνο καλλιέργεια, οι μέλισσες δεν έχουν πρόσβαση σε αυτή την απαραίτητη ποικιλία. Ακόμα και αν το καλλιεργούμενο είδος παράγει νέκταρ, οι μέλισσες μπορούν να τραφούν από αυτό μόνο για λίγες εβδομάδες της άνοιξης που διαρκεί η ανθοφορία. Άλλο μεγάλο πρόβλημα είναι η χρήση τοξικών εντομοκτόνων στις αγροτικές καλλιέργειες. Οι μελισσοκόμοι και οι επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τη ραγδαία μείωση του πληθυσμού των μελισσών.
Ο όρος Διαταραχή Κατάρρευσης Αποικίας (CCD) περιγράφει ακριβώς αυτό το τραγικό φαινόμενο όπου η πλειονότητα των εργατριών μελισσών εγκαταλείπουν ξαφνικά την κυψέλη, αφήνοντας πίσω τους τη βασίλισσα, τις μέλισσες που την φροντίζουν, τις προνύμφες (λάρβες) και όλες τις προμήθειες σε τρόφιμα. Μοιάζει σαν οι συλλέκτριες μέλισσες να ξέχασαν το δρόμο επιστροφής στην κυψέλη, αν και κανείς, πραγματικά, δεν γνωρίζει τι ακριβώς συμβαίνει. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η αιτία βρίσκεται κάπου ανάμεσα στα τοξικά εντομοκτόνα, τις εντομολογικές ασθένειές και στα παράσιτα. Ωστόσο, η εξαφάνιση των μελισσών είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα για τους ανθρώπους. Στις Η.Π.Α, η αξία της δουλειάς που κάνουν οι μέλισσες εκτιμάται στα 15 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο. Στην Ευρώπη η αποτίμηση αυτή πλησιάζει στα 16 δισεκατομμύρια ευρώ. Μια επίσκεψη στην επαρχία Σιτσουάν της Κίνας μπορεί να σας δείξει πώς θα είναι ο κόσμος χωρίς τις μέλισσες. Η χρήση εντομοκτόνων σε συνδυασμό με την καταστροφή των δασών προκάλεσαν το θάνατο της πλειονότητας των μελισσών της περιοχής. Όταν ανθίζουν οι μηλιές, τη δουλειά της μέλισσας αναγκάζονται να την κάνουν οι άνθρωποι. Σκαρφαλώνουν στα δέντρα και με ένα ειδικό εργαλείο μεταφέρουν γύρη από το ένα στο άλλο.
